دسته بندي : <-PostCategory->

اینترو:
همه چيو كثافت ميبينم ، انگارى كه چشام رو ک*نم باشه میفهمی
هيچكى سرشو نميزاره رو شونم ، انگارى رو شونم شاخِ
همه دوس دارن سوارم شن ، انگار بنزم
هركى ميبينتم ميگه بسم الله ، انگار جنم
عقل و از كار ميندازم ، از راه بيراه و از خواب بيخابم ، انگار عشقم
صاف و سادم انگار 1100 ام ، جا افتادم انگار خورشتم
همه ايسگامو ميگيرن ، انگار اف امم
اكثراّ پايينم انگار كر كرم
همش چشم به راهم ، عينه دوربيناى اوتوبان
هميشه بهم ريختم ، انگارى فى البداهم
هميشه سوژه ميشم ، انگار نخبم
با آشغالا دم خورم ، انگار گربم
تو خيابونا ازم پره ، انگار گشنم
رنگى به چهرم نمونده ، انگار مردم
انگار دلقكم ، هميشه الكى ميخندم
انگار بى كسم ، هميشه تو تنهايى ميغلتم
هميشه روزارو ميشمرم انگار زندانيم حبس دارم
هميشه ميجنگم ، انگار سربازم


 

« به نام خدا »

ورس:
"بـــه نـــام خــدا"
خدا كيه!؟ ، قراره من باشم و شما // شما كى باشى؟
مگه بيكارى يا ميخارى // كه مى خواى با من باشى؟ 
من يه آدمه كثيفم اصلا گناه چيه؟! // اينجا كجاس ، من كيم؟
نمى دونم ولى هر چيم هر كيم // مشتيم بد مى گم؟ همه جا رد ميشم
والا من همه كارا رو خوب مى كنم // اونا ان كه بد مىدن
اه لعنتياى آماتور من يه دستگاهه جديد ساختم // كه باش به واقعيت تبديل ميكنم
همه خوابامُ همه راها رو رفتم // آخرش به همين راه شد ختم ختمم پس
واسه همينه كه ميكنم گوز گوز من تلاش // روز روز شب براش چون از موضع بالا نگاه ميكنم
كارامُ برو بالا و گوز شو ولى بدون بالاش // هيچي نيست داداش گوش كن
 به چيزى لب نزن ، مثله ما همون كف بپر //  توى خون غلت بزن ، ولى عر نزن
حتى اگه تو اين لات خونه هنوز شلوار پاته // حتى اگه حرفات داغه افتاده باش
مثه سينه هاى پير زن هفتاد ساله // ولى به موقعش دهنتو باز كن جر بده
مثه يه سرباز آره هنجرتو ول بده آزادشه // فاز بگير باش كت باز بكن باهاش عشق ، عشق؟؟؟
قلبِ ما كه شيشه اس هزار بار شكست // سلامتى سه كس،سرباز زندانى بى كس
سلامتى آقا فريد كفاش سره كوچه كه // هميشه همه كفشامونو درست كرد
واسه قدماى بزرگتر // خاكه پاى مرديم كه هميشه كرسنس
 ولى‌يه خانوادرو سير كرد // اَه توف به كسى كه دكترا داره ولى از سيكل كمتره
انسانيت به مدرك نىـ // مدرك اينه كه با خودت چن چندى‌
 هيپ هاپ يه فرهنگِ نفهم // پس من بى فرهنگ نيستم عوضى
فرهنگه تو باعث ميشه نجنگى من ميشم وحشى؟ // مشتى اصلا مسايل شهروندى شرطى
من هرچى ، آشغال ميبينم ميندازمش سطل
هرچى جدول هرچى سنگ فرش هس ميشمرمش // من هرچیـ تنگدست هرچى بدبخت هس ميشناسمش
 پس ، من انسانم نه تو ، نه نه تو...
من از همه خوردم چپ و راست ، كم و كاست
زياد دارم ولى كم ندارم // آره حرف زياد دارم ولى حرف ندارم
من از همه خوردم ، ولى به همه گفتم زدم
 تو ام بگو زده ، سه نكن // ما رو جلو جمع ، نگو سنمو ريا ميشه
اره من يه فنچم // با عقايد يك نسل
من يه ماهيه كوچولو ام ، خلاف يه رود كه ميدونه يه روز // كوسه ها ام ميان ميدن بش دست
من يه ماهيه قرمز بيرون يه تنگم // كه به اميد درياچه هنوز زندس
 من يه خلاف عرفم كه يه شب تا صبح ، لاى كاغذام تنها بودم و اينارو گفتم

 

« تو رویاهام غَلت میزنم »

ورس 1 [ داریوش ]:
باز نور زد تو اتاق صبح شده // مثه اينكه يه شب ديگه گذشتُ داريوش تو روياهاش گم شده
ميزنم صورتمو دستامو آب ، ميكنم كفشامُ پام
 سفت ميكنم بندامو ، ميكنم اخمامو باز // عاشقه يه مسير بيراهه زياد
كه پياده توش ، قدم بزنم ، تو روياهام غلت بزنم
 انقد به آرزوهام نزديك شم بتونم ، بشون دست بزنمُ // تو روياهام غلت بزنم
بياد اون روزا كه رديفيم پليدى اصلا نبينيم // هرچى مانع جلومون بود پريديم
ازشُ همه قوى ايم ، با تزاى عجيب // يه زندگيه لش و رپى ، فقط همين
آره خوب و ساده // به راه باشه سور و ساتش
بچه ها باهم جور و با عشق ميخندن ، تو يه خونه ى كوچيك و جمع كه هر كسى آرزوشو داره
دور از شلوغيه شهر ، دور از ترافيك // دور از فساديم هميشه به راهيم
 شب سرو راحت رو بالش بزاريم ، با لذت بخوابيم
 چشه حسودا باشه كور ، مايه باشه تو دست
یه همدم واسه شوخياى خركى ، خنده هاى الكى پايه باشه اونم ، شاهكاره
 لم بدم رو چمناى خيس ، زيره آفتابه داغ ديگه كسى نَگه داريوش يه آشغاله


کروس [ داریوش ]:
"تو روياهام غلت ميزنم" ، "تو روياهام غلت ميزنم"
ميبينم روزى كه ميرم بالاتر ، ميبينم روزى كه ميرم بالاتر
تو روياهام غلت ميزنم ، تو روياهام غلت ميزنم
ميبينم روزى كه ميرم بالاتر ، ميبينم روزى كه ميرم بالاتر


ورس 2 [ بامداد ]:
جيباى پرم ، يه پليسه خوب // زمستوناى بلند ، روياهاى دورمن
گوره پدره بهشت و فرشته // من اين جهنم و دوس دارم با رخ زشتش
متروهاى پر تا خايه // دورم پره آدماى‌ متفاوت
از ديده من اينا باحاله ، اين شهر يه چيزايى داره // كه هيچ جاى ديگه توى دنيا نداره
دافا خيلى وقته فقط رفيقه تختمن // از ديده من عشق مسخرس
زندگى به كاره پول اسكناس ، طلاى سبز // هر چى ميخواى صداش كن ، فرقى نداره
من ميگم رويايى كه سير نميشم ازش // وقتى همه صبح پا ميشن اون كه ميخوابه منم
چون يه كارى دارم كه نيمه تموم هميشه // اين يه رویِِ بامداده كه بيرون هميشه


کروس [ بامداد ]:
"تو روياهام غلت ميزنم" ، "تو روياهام غلت ميزنم"
ميبينم روزى كه ميرم بالاتر ، ميبينم روزى كه ميرم بالاتر
تو روياهام غلت ميزنم ، تو روياهام غلت ميزنم
ميبينم روزى كه ميرم بالاتر ، ميبينم روزى كه ميرم بالاتر

 

« حرفی داری »

ورس 1:
بالا و پايين مياد و ميره ، اونى كه فكر ميكنى نیـ
 اما زندگى همونطوريِ كه ميكنى فكر // همه چيو ول ميكنى دق ميكنى دپ
ميشى يه ديوونه كه چشم ميدوزه به // يه گوشه عشق ميكنه ميخونه شعر
اونقد ديوونه بازى در مياره // تا رسمن ديوونه شه بگن ديوونه بش
هركى هرچى گفت بستى چپ راست // يه هدفون تو گوش و خلاص
شدى يه مرد كه تنهاس تو ابراس // خش دار و غمناك مثه صداى فرهاد
شرايط يه پسر بچۀ تخسه بش رو بدى سواره // آينده يه تابلويه افكارت يه نقاشه
بهتر از پيكاسو و امثالش
باخت نده ، من به اين زمونه زياد دادم خب // اونم كم نذاشت ولى تو راه نده
خيلى وقت دارم // هنو من يه مايه دارم چون ميگن وقت طلاست
خر نباش ، تو اين خراب شده حرف زور حكمِ // حكومت حكومتِ شر خراس
ما كه قرارُ // به فرار ترجيح داديم
تو اين دنياى سر تا سر ، سياه و سفيد دوس داريم رنگى باشيم // انگارى هميشه با همه يه بحثى داريم
 آخه اون دونه هايى كه خورديم // باعث شده خروس جنگى باشيم
"حــرفـى دارى"


ورس 2:
نه ساكتى ساكت ، همه بت ميگن عاشقى آره // دوس دارن باخت بدى واسشون جالبى
آخه تو اين زمونه تعصب و غيرت خيلى تازگى داره
 سرتو بگير بالا پسر مگه تو چى كم دارى؟ // نه مثه اين لاشخورا شكم دارى نه دوس دارى بي رحم باشى
دوتا چشمِ باز واسه ديدن دارى ، واسه درك كردن // نگاهاى بد واسه دك كردن
 واسه شر از قصد يه مشت عوضيُ شَل كردن // يه زبون تند ، نكته سنجيت واسه رپ كردن
نه نرو برگرد مرد ببين همه تو رو دوس دارن كف كردن واست كف زدن
توام يه زمانى كف بودى // اما يه لحظه نگات كردم ، رو ابر بودى تو عرش بودى
شلوار بگ پات افتادى ياده اون حرفت // كه يا دكتر شو ، اتو كشيده يا لش باش
اين صد هزار ، بار كسيُ نشناس بجز روياهاى قبل خواب ، غرور تو رو كه ر*دن روش
ولى امروز انقد مغرور شو كه دلتو بزنه // بزار خدا به صرافت بيفته يكى ديگه مثه تو بزنه
بزار انقد خوب باشه حست // يه عوضيه مايه دار پيداشه به هر قيمتى بخواد ، حستو بخره
اما نفروشى ، بگى عوضش نميكنم با چيزى پس سرتو بالا بيگى مرد

 

« قــــدم »

ورس:
"قــدم ، قـــدم ، قــــــدم"
 ميكشم نفس يه صبحه قشنگ // بعد ميبينم چند ، نفر كه باهام بدن لجن فقط
 آدماى لجن // آدمايى كه از هر طرفه ما يه طرفشو زدن
خودمونيم ، منم بد خرم حاجى ، ادامۀ راهيم
ميبينم چندتا چاقى // كه دارن ميكنن بازى با چندتا دافى
هَ هَ سووو ميكشم
همشون بر ميگردن من ميخندم // بعد قفلشون ميشم نگاشون ميكنم
سرشونو ميندازن پايين ، چون حس ميكنن دنباله شر ميگردم
قدم ، قدم ، قدم
ميبينم گرافيتيايو كه زدن رو ديوار كه هر
چند بار يه بار ميان ميرينن توش كونيا // ارزش هيچيو نميدونن اينا تو ايران
حتما بايد همه چى پولى باشه // تا چيزه خوبى باشه
همه چيو به مسخره گرفتن // فكر ميكنن اين چيزا ام شوخى داره
قدم ، قدم ، قدم
ميبينم پدريُ كه اشك تو چشماش حلقه زده // انگارى نگاش سمته منه
ميگه انقدر ول نگرد برو خونه سمته درست بچه بدِ // ميگم چشمى چشم پدر
ميگه چند سالته پسرم ميگم ديروز شدم 17 // ميگه جووناى امروزى چقدر بى روح شدن ، ريدن
مرسی پدر
باز ، قدم ، قدم ، قدم ، ميرم راه
نترسين خوديِ ، خودشم مثه ما يه گوهيِ
 فقط از جنسه پليسِ ، امنيت سيخى چنده عامل ريدن تو خوشيِ
اما ك*رمونم نىـ // الكى ميخنديم
زندگى عجب جوكيِ // تكرارى و هميشه خنده دار ، اگه ميبينى اينجوريه موردى نىـ
چند وقته قهره بام // اه افتاده از چشام يه جا هايى سمته خا*م
قدم ، قدم ، قدم
مياد پيشم يه نفر ميگه باختم ، همه چيُ
تو برو تا آخره "جنگ" و برگرد // ميرسى به "گنج" بدبخت
كلى گشاد بازى در ميارى ميشى تنگدست // پس آره دست با ك*ن نسبت عكس داره
درتو بزار برو بجنگ و چنگ و دندون
 زندگيتو بچسب آره اگه تفنگ ندارى برو بخر ، پسر يه خنده زد و يه ذره بعد
رفت ، جنگ ، كچل ، كرد ، يه سرباز شد
مثه من خسته // يه "سربازِ صفر" بدون درجه
قدم ، قدم ، قدم
اون سره دنيايى ميگى اينجا واسه تويه؟ غلطه غلط // دلِ لعنتيت تنگه واسه دركِ اما ما ميريم به درك
قدم قدم قدم
يه شب قشنگ لشم ، افتادم از نفس ، عينه كانال 5 به خانه بر ميگرديم
تق تق ت تق تق
سلام بابا
سلام پسرم ، چرا انقدر بد در ميزنى
هَ هَـه هَ هَ هَ

 

« دیگه صدامو میخوان »

اینترو:
باز من نگام ، به اون بالاهاس آره
به اون روزى كه صدام اون بالاها باشه
به اون روزى كه نبينمتون انقد ريزين ، فرش قرمز پهن كنن واسمون انقدر شيكيم


ورس 1:
« داریوش »
همون پسرى كه لباساش لش بود كثيف // الان روزيُ ميبينه كه مشهور ترينِ
ميخوايم زندگيمون هر روز همين شه // خندون هميشه
يه روز يهو ديدى كُلاش سر // از اتاق پر زد گذاشت رفت
بى خبر به سفر تو ام خوشحال باش واسش // مامان بى هدف كه نرفت


کروس 1:
برم جايى كه فرشته ها ميرقصن با هم ، برم جايى كه فقيرا ميخندن شادن
رفيقا بي نقصن ، خلاصه ميرم من ، گازشو ميگيرم تو جاده بى مقصد
زمين دور خودش دور خورشيد منم دور زمين ميچرخم
بزار فك كنن رد دادم بزا فكر كنن گيجم من
فقط ميخندم
يه ميكروفون و كلى باند فقط داد بزنم توش ، يه صحنه با كلى فن كه من بال درارم توش
همه دورم جمع ميشن عكس ميگيرن و دست ميدن ، دست ميزنن امضا ميخوان و جو ميدنُ
منم ميزنم يه شيرجـــه وسط جمعيت


ورس 2:
واسه شبم خيلى شيك همه زيره ما // همه نگاها گيجه ما همه دخترا مى چسبونن سينه ها
حال ميكنن همه ديگه بام 8تا زيره پام // 4تا رو سرم 4تا رو سرش
 ما ام سرمون تو كاره خودمون تو كاره خودمون 20
بى صدا صاف و ساده بى نقاب // با زندگيه لعنتى با زندگی لعنتی بي حساب


کروس 2:
برم جايى كه آسمونش آبى باشه // هر شب و هر صبحش پارتى باشه
تو خيابونه لعنتى شادى باشه // با جيباى پره مايه همه چى عالى آره فقط
جايه منو رفقا خالى // زندگى واسمون مثه بازى باشه
مثه بازی باشه...
بازى با مهره هاى زيرم // مشكلات به كيرم
"ديگه صدامو ميخوانُ" فحش به ما نميدن
بازى با گنده هاى بيرحم // خشگلا كه زيرم
"ديگه صدامو ميخوانُ" فحش به ما نميدن
بازى با مهره هاى زيرم // مشكلات به كيرم
"ديگه صدامو ميخوانُ" فحش به ما نميدن
"ديگه صدامو ميخوانُ" فحش به ما نميدن
باز من نگام ، باز من نگام ، باز من نگام
يه ميكروفون و كلى باند فقط داد بزنم توش ، يه صحنه با كلى فن كه من بال درارم توش
بدون ردبول يا هر چيز ديگه ، زندگى يعنى اين برا من
در آخر نمونده حرفى ديگه ، يه « داريوش » با كلى چشم خيره
كه هر وقت اونُ ميبينن شاخ درارن


اوترو:
میدونی اينا هدف نيست حاشيه است

 

« آیا میدانید »

آيا ميدانيد از هر 10 نفر 8 نفر  خوانندۀ رپ هستند
آيا ميدانيد از همان 8 نفر 5 نفر آن ها رپ كن واقعى نيستندُ ادامه نميدن
ُ از اون 3 نفر يه نفرشون سركوب ميشن
آيا ميدانيد بر همين اساس زبونم لال مردم فكر ميكنن رپ سبكِ بند تومبونييه؟
آيا تا به حال فكر كردهايد رپ كن به جز شعر
كه شامل تكنيك ها ، ريتم و سبك خوندن و تاثير حرفاى درون آن چه چيز ديگرى از خودش داره؟
آيا ميدانيد رپ كنى كه شعرشو خودش ننويسه اصلا رپ كن نيست و
 آيا ميدانيد شعر خيلى از رپ كن ها را افراد ديگرى مى نويسند؟
آيا ميدانيد بازى بازيه بعضى از شما ها با رپ چه طرز فكر غلطى ايجاد ميكنه؟
ايا ميدانيد توى جمع افراد عادى هيچگاه نميگه رپ كنم ، عاشق رپم و باش زندگى خواهم كرد؟
آيا تا به حال فكر كردهايد اگر شما هم يك رپ كن بوديد
با اين وضعى كه افراد سود جو و نادان درست كرده ان سر به زير ميشديد؟
آيا ميدانيد توهين ، افكار غلط ، نظراى سنجيده نشده بى جا و بدون آگاهى
 مقايسه هاى بى دليل و پوز خند هاى مسخره ى شما چه ضربه اى به امثال ما مى زند؟
آيا ميدانيد رپ چيه اصلا؟
آيا ميدانيد ما پاره ميشيم هدف داريم تو سر؟
آيا ميدانيد خسته شديم انقدر مسخره شيم تو سرى بخوريم؟
آيا تا به حال فكر كرده ايد از اين راه چه چيزى طلب ما ميشه؟
آيا ميدانيد اصلا ميخوام صد سال جيبام سوراخ باشه ولى با حرفام مغز يه سرى افراد و سوراخ كنم؟
آيا ميدانيد رپ خوندن ما جرمِ؟ يعنى ارشاد باش مخالفه
آيا ميدانيد اكثر خونوادهامون با رپ خوندن ما مخالفن؟
آيا تا به حال خود را جاى يه رپكن تازه كار كه همه گند ميزنن بش گذاشته ايد؟
آيا تا به حال فكر كرده ايد يه رپكن واقعى واقعا براى چى تا تش ميمونه؟
منم انيشتين نيستم ولى تو هيچى نميدونى
بریم ادامش... بریم ادامش...

 

« سرباز صفر »

کروس:
من يه سربازم ، من يه سربازم لعنتى
فقط به تو ميزنم اين حرفو
من يه سربازه صفرم كه حفظم درداى اين شهرُ
من يه سربازم ، من يه سربازم
من يه سربازه صفرم كه ميبينم فرداى اين جنگُ

ورس 1:
مياد صداى نفس نفس زدانام // فقط منم و شب و شبحا ، يه توهم
صداى خش خش پا رو علفا // انگار نيستى در امان همش تلفات همش تلفات
از مغز تا جسم از رپ تا زندگى همش فاسد // جورى كه يه كراكى بدنش بهت شرف داره
خمار و خوابى دادى حتى خدا رو بازى // راستى تو واسه خالى كردن حرفات كجا رو دارى؟
داشى شايد تو واسه خالى كردنِ عقده هات // پر و پاچۀ ک*ارو دارى ويلاى شمال دارى ، خوشحال و شادى
با چهارتا موزيك بى معنى // بى دليل ميزنى ميرقصى
رفتى سولار و پافى ، ولى ما اين فنتى نيستيم قرتى نيستيم // درداى قلم و حفظيم تو قلبه كاغذ يه شعريم
 يه حسى هست كه ميگه وسط جنگ ميشه بال زد // وسط بازى ميشه باخت بعد با سختى راهُ باز كرد
آره لعنتى ، تو سرم كلى آرزو ميزنه غلت من // واسه هدفم سلاح ميگيرم دستم پس من
يه سربازم


کروس:
من يه سربازم ، من يه سربازم لعنتى
فقط به تو ميزنم اين حرفو
من يه سربازه صفرم كه حفظم درداى اين شهرُ
من يه سربازم ، من يه سربازم
من يه سربازه صفرم كه ميبينم فرداى اين جنگ


ورس 2:
پام كبودِ انقد بنده پوتينا سفته // همه چيُ ميكنيم شروع از صفره صفرش
ميجنگى واسه حست عشقت // واسه زيره پا گذاشتنه قسمت
 واسه عصمت واسه اسمت واسه يك خط ، اعتقادت واسه عبور از خطاى قرمز
واسه شكوندن حد و مرز // فرار از يكنواختى موج سوارى رو جذر و مد
اين جنگ كرد قلبُ سنگ دستو سرد مغزُ رد // من خاك ميشه تنم ميره سرم واسه اونى كه حرفُ زد
 بعد بارو بستُ رفت...
من يه سربازه صفرم // كه اومدم همه درجه هارو جمع كنم
هَ هَ هَ

اوترو:
گوش بده چاقال
يه سرباز چند چيز از دستاش دور نميشه هميشه هست باهاش
يكى سلاحش ، يكى نوشته هاش ، يكى پلاكش
يكى تپش قلبش كه هيچكى بهش گوش نميده تا وقتى گلوله توش بشينه

 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: